آموزش فن بیان

 

کارگاه آموزشی فن بیان  در اصفهان با حضور دانیال معادی ،لاله جلال آبادی و خسرو تاج

آشنایی با آداب پوشش،آموزش صحیح گویش،روانشناسی مخاطب،بالابردن اعتماد به نفس،هیپنوی گفتار،قدرت نفوذ کلام،مدیریت استرس

به تاریخ برگزاری کلاس ها در تصویر اشاره شده است

مکان: اصفهان،دانشگاه فرهنگ و هنر

اطلاعات بیشتر:09198795896       -   09198795892   

 

آموزه های فن بیان

ما برای انجام هر کاری نیاز به یک نیروی محرک داریم. گاهی نیازها و کمبودها باعث انگیزش ما  می شوند. گرسنگی باعث می شود به دنبال غذا برویم و تشنگی ما را به سوی یک نوشیدنی می کشاند. میزان انگیزه و اشتیاق ما برای دستیابی به یک هدف، نقش مهمی در موفقیت ما برای رسیدن به آن هدف دارد. حرکت هر جسم ساکن نیاز به نیرو محرک های دارد. شور و اشتیاق نیرو محرکه ی ما برای حرکت است. اشتیاق نیرویی است که دستیابی به آرزوها و رؤیاهای بزرگ را ممکن می سازد. اشتیاق باعث می شود که با شور و شوق روزمان را آغاز کنیم. اشتیاق سوخت احساسی ما را برای دستیابی به رؤیاهای بزرگ تأمین میکند. اما این نیرو چیست و از کجا می آید؟

چطور می توانیم آن را در درون خود ایجاد کنیم و چگونه میتوانیم برای دستیابی به موفقیت آن را به کار بگیریم؟ هنر گفت وگو مانند هر هنر دیگری ترکیبی از ظرافت، باریک بینی و عملکردِ خلاقانه است. هنری که در ایجاد روابط شخصی و حرف هایِ سالم، به ما کمک می کند. وقتی حرف از گفت وگو به میان می آید، همه ی ما فرد یا افرادی را به خاطر می آوریم که قِلق این کار را خوب می دانند. آنها می توانند با هر کسی و درباره ی هر موضوعی به راحتی گفت وگو کنند. درست است که این گونه افراد به طور مادرزادی استعداد سخنوری دارند، اما خوشبختانه امکان پرورش و تسلط یافتن بر مهارتهای گفتاری نیز وجود دارد.

مقاله ی زیر به بررسی نکات مؤثری می پردازد که می توانند به طور چشمگیری مهارتهای گفتار یمان را ارتقا دهند. تصور ما از گفت وگو، یک تجربه ی سرگرم کننده است.

گفت وگو، شامل تعامل شخصیِ دو نفر یا بیشتر، درباره ی موضوعاتِ مورد علاقه شان می شود. اما برای بسیاری از مردم، گفت وگو سبب نگرانی می شود. آنها دلواپس هستند که حرفی برای گفتن نداشته باشند یا نتوانند به گفت وگو ادامه دهند.

ادامه دادن به یک گفت وگو، نوعی هنر است. هنری که در ظاهر، بسیاری از ما فاقد آن هستیم. در این مقاله به شما نشان می دهیم، چطور این "هنر رو به زوال " را یاد بگیرید و با دیگران گفت وگوهای مفید و لذت بخشی داشته باشید.

 

گفت وگو چیست؟

به بیان دیگر، گفت وگو همان صحبت کردن با دیگری، اغلب به طور غیررسمی است. پس با توجه به این تعریف ساده، چرا سخن گفتن کار دشواری به نظر میرسد؟ قطعا تقصیر اجداد ما نیست.

برخی مفسران، مشکل را به رشد رسانه های اجتماعی، نسبت داده اند که بر( ارسال پیام) تأکید میکنند و این تاکید خودمحورانه کار را سخت می کند.

اما کار از کار نگذشته است. نه تنها میتوان مهارت های گفتاری را آموخت و ارتقاء داد، بلکه انجام آن به نحو شگفت انگیزی آسان است، به ویژه اگر قوانین ساده ی زیر را رعایت کنید.

 

قوانین گفتو وگو

۱. گفت وگو مانند یک خیابان دو طرفه است نخستین و مهمترین قانون گفت وگو این است که موضوع آن فقط درباره ی شما نیست، بلکه درباره ی هر دو نفری است که با هم گفت وگو میکنند.

اگر هر یک از طرفین، تک گویی کند، دیگر گفت وگویی در کار نیست. سعی کنید در هر گفت وگویی، میان شنیدن و صحبت کردن، تعادل برقرار کنید. اینجا جایی است که رسانه های اجتماعی )با تأکیدی که بر روی انتقال پیام دارند( تأثیر بدی روی نحوه ی سخن گفتن ما دارند. ما عادت کردیم، نظرا ت خود را به صورت یک طرفه اعلام کنیم و آنگاه اگر کسی اظهار نظر کرد )کامنت گذاشت(، واکنش نشان دهیم. این عمل شاید، شبیه آغاز یک گفت وگو باشد، اما وقتی با کسی رودررو صحبت می کنید، مؤدبانه نیست با اعلام یک سویه ی نظرات خود، گفت وگو را آغاز کنید.

به جای این کار، سعی کنید برای ایجاد زمینه ی مشترک گفت وگو، پرسشی را مطرح کنید. برای نمونه : هوا خوب نیست ؟یا حتی شغلت  چیه ؟ با این روش نشان می دهید که قصد دارید یک گفت وگوی دو طرفه داشته باشید.

 

بهترین توصیه

همه دوست دارند گوش شنوا برای حرفهایشان داشته باشند و نظراتشان پرسیده شود.اگر گفت و گو کسل کننده شده است یا احساس می کنید بیش از آن چه باید، حرف می زنید، از پرسش های زیر استفاده کنید:

نظر شما در این باره چیه؟  

اگر واکنشی را که م یخواهید دریافت نمی کنید، پرسشهایی نظیر این را امتحان کنید:

اما شاید شماا ز این )موضوع مورد بحث( خوشتون نیاد.

شما به چی علاقه دارید ؟

صمیمی و مؤدب باشید

لبخند زدن و مهربان بودن باعث موفقیت شما در گفت وگو خواهد شد. هم هی ما ترجیح میدهیم با کسی گپ بزنیم که مهربان و دوست داشتنی است. اما چگونه به این هدف برسیم؟

۱. ایجاد تفاهم

شما  می توانید با برقراری زمینه های مشترک و صرفا با لبخند زدن و استفاده از زبان بدنی گیرا و مثبت، تفاهم را ایجاد کنید.

۲. مهربان باشید

از هیچ کس بدگویی نکنید. از این گذشته، شاید کسی که شما بدگوی یاش را می کنید، بهترین دوستِ فرد مقابلِ شما باشد. حتی اگر این طور هم نباشد، شاید این فرد علاقه ای به غیبت کردن نداشته باشد )شما هم نباید چنین علاقه ای داشته باشید(.

۳. سعی کنید در نخستین آشنایی از موضوعات بحث برانگیز دوری کنید

پس از آشنایی بیشتر با افراد، ایرادی ندارد از سیاست صحبت کنید، اما در نخستین آشنایی، به زمینه های مشترک اکتفا کنید. به همین دلیل بسیاری از افراد، در گپ ها، صحبت از آب و هوا را برای ایجاد زمینه ی مشترک انتخاب می کنند.

 

اهمیت »  گپ زدن «

بطور کلی ،» گپ زدن « صحبت های کوتاه درباره ی مسائل جزئی یا غیرجنجالی مانند آب  وهوا، خبرهای جدید یا شغل و زندگی افراد است. برخی افراد وانمود می کنند از گپ زدن به خاطر پیش پا افتاده بودن آن، نفرت دارند، اما مزیت گپ زدن این است که به شما اجازه می دهد پیش از گفت وگو، یک زمینه ی مشترک ایجاد کنید، بدون اینکه، بیش از حد معمول، از احساساتتان مایه بگذارید. شاید این مزیت برای درون گرایان، اهمیت ویژه ای داشته باشد.

هر قدر هم، گپ زدن با کسی برای شما ملال آور باشد، بهترین کار این است که "نه" نگویید.

کاری کنید گفت وگوی شما محترمانه خاتمه یابد، مثلا بگویید

من الان باید برم و قبل از اینکه فلانی بره، فلان  چیز رو. به آنچه طرف مقابل می گوید، واکنش نشان دهید

برای این که واکنش صادقانه  ای به حرف های طرف مقابل نشان دهید،باید شنونده ی خوبی باشید.نمی توانید سکوت کنید و فقط به این فکر کنید که وقتی نوبت به شما رسید، می خواهید چه بگویید. با این حال، حقیقت این است که اغلب ما دقیقا همین کار را می کنیم.

توجه کردن به دیگران و آنچه می گویند، اهمیت دارد. شما باید به زبان بدن آنها هم توجه کنید.

اگر فکر کردن به اینکه در پاسخ چه بگویید، برای شما ، دشوار است، از چند میان جمله استفاده کنید از قبیل : این خیلی جالبه. واقعا منو به فکر انداختی . یا خدای من! چالش برانگیز به نظر  می رسه، باید درباره اش فکر کنم . هیچوقت این طوری بهش فکر نکرده بودم

این روش نه تنها زمان کافی برای فکر کردن به موضوع مورد بحث را به شما می دهد، بلکه به نوعی، تعریف از شخصی است که شما با او صحبت  میکنید.

۴. برای کمک به فردی که کمتر در گفت وگو مشارکت  می کند، علامت بدهید

زمانی که گفت وگو به خوبی پیش میرود، هر دو طرف به طور طبیعی فرصت صحبت کردن پیدا می کنند. با این حال، اگر یافتن فرصت صحبت برای یکی از دو طرف دشوار باشد، برای اینکه به فرد دیگر نشان دهید نوبت صحبت کردن او است، می توانید به او علامت بدهید یا به قول معروف برایش سیگنال بفرستید.

رایج ترین نوع علامت دادن در گفتگو استفاده از سوالات کوتاه است، هم سوالات باز و هم سوالات بسته.

 سوالات بسته، پاسخ شان بله یا خیر است:

می توانید حین گفت وگو، این جملات را هم به کار ببرید:

"بهت خوش م یگذره تو مهمونی ؟" یا " موافق نیستی ؟ "

با این نوع پرسش ها، از فرد مقابل انتظار ندارید توضیحی غیر از بله یا خیر بدهد.

 

سوالات باز، جواب شان طولانی تر است:

با این سوالات از فرد مقابل می خواهید وارد گفت وگو شود یا به عبارت دیگر، برای مشارکت در گفت وگو از او دعوت می کنید. سوالات باز، اغلب اینگونه آغاز می شوند

"چطور...؟" یا " چرا ..؟"

 

۵. رابطه ی احساسی برقرار کنید

بدیهی است که می توان یک گفت وگو را کاملا در سطح گپ زدن نگه داشت، بدون این که حرف مهمی گفته شود. اما گفت وگو میتواند راهی باشد برای فهمیدن این که آیا برای شناخت بیشتر فرد مقابل و رابطه برقرار کردن با او، تمایل دارید یا نه؟ بنابراین، استفاده ی درست از گفت وگو برای ایجاد رابطه ی احساسی، مفید است.

نکته ی مهم، به اشترا ک گذاشتن اطلاعاتِ درست است. این به آن معنی است که برای به اشتراک گذاشتن علایق و خودِ واقعی تان، صادق باشید و طوری رفتار کنید که فرد مقابل هم از شما الهام بگیرد و اطلاعاتِ درستی را در مورد خودش با شما به اشتراک بگذارد.

 

بهترین توصیه

این به اشتراک گذاری، لزوما نباید درباره ی موضوعات بسیار مهم باشد و می تواند به سادگیِ نمونه های زیر باشد:

این هوای آفتابی چقدر عالیه می خوام آخر هفته با  پاروی قشنگی که داریم برم قایق رانی

این اطلاعات در گفت وگو، میدان را برای فردِ دیگر باز می یگذارد تا مثلا بگوید:

بَه قایق رانی می کنی؟ منم قبلا پارو م یزدم. کجا میرفتی یا

آره! هوای دلچسبیه! منم رفتم پیاده روی. تو این هوا باید بیرون بود، نه ؟

یا حتی:

تحمل گرمای آفتاب واسه من سخته، اما بچه ها دوست دارن تو استخر روباز شنا کنن.

این پاسخ ها همه با هم فرق دارند، اما یک رابطه ی احساسی را با فرد دیگر به اشتراک می گذارند و به ادامه ی گفت وگو کمک می کنند.

علاقه نشان دهید تا به شما علاقه نشان دهند تمام این ایده ها شاید در یک جمله خلاصه شوند:" اگر به صحبت کردن با دیگران علاقه نشان دهید، دیگران نیز به صحبت کردن با شما علاقه نشان خواهند داد."

علاقه نشان دادن، باعث تداوم گفت وگو می شود، چون شما واقعا می خواهید درباره ی فرد مقابل بدانید و با ابراز علائق خودتان به روند گفت وگو، کمک کنید.

از سوی دیگر، اگر به چیزی جز خودتان علاقه نشان ندهید، از نگاه دیگران کسل کننده خواهید بود و آنها مشتاق گفت وگو با شما نخواهند بود. ما این هشدار را به شما می دهیم.

 

مهمترین ویژگی سخنرانان بزرگ چیست؟

سخنرانی در جمع میتواند خیلی خیلی وحشتناک باشد، اما چاره چیست؟ وقتی پیشرفت حرف های شما در گروی آن است، باید فکری به حال این وضعیت کرد. سخنرانی در جمع، یعنی در میان گذاشتن نظرات خود با تعداد زیادی از افراد، یعنی ایستادن در مقابل جمع و بیان صریح و مشخص عقاید و نقطه نظرها. سخنرانان بزرگ به خوبی می دانند که چگونه صحبت کنند و توجه حضار را برای رساندن پیام خود جلب کنند. در ادامه ۹ ویژگی سخنرانان بزرگ مطرح شده است. این ویژگی ها از نظر علمی اثبات شده اند. برای اینکه رهبری تأثیرگذار و الهام بخش باشید و شما هم ویژگی سخنرانان بزرگ را پیدا کنید، با ما همراه باشید.

 

۱. اعتماد به نفس

بر اساس پژوهشی که در دانشگاه والور هامپتون ( Wolverhampton ) صورت گرفته است، سخنرانانی  که اعتمادبه نفس بالایی دارند در چشم مخاطب شایسته تر، باهوش تر، دوست داشتنی تر و قابل باورتر هستند. اعتمادبه نفس در سخنرانی یکی از کلیدی ترین

عناصر موفقیت است. سخنرانی کردن در جمع به طور طبیعی توأم با کمی اضطراب است. اینکه برای سخنرانی کردن، مضطرب می شوید و کمی عصبی هستید اصلا چیز غیرعادی و عجیبی نیست. حتی" مارک تواین" هم بر این باور بود که تنها دو دسته سخنران در دنیا وجود دارد:

سخنرانان مضطرب؛ سخنرانان دروغگو.

دو پاد زهر اصلی برای اضطراب وجود دارد:

 

هیجان

اگر درباره ی موضوع سخنرانی تان خیلی هیجان زده هستید، این هیجان و ذوق در خلال ارائه ی موضوع خودش را نشان خواهد داد و موجب از بین رفتن اضطراب میشود. مطالعات نشان می دهند که وقتی افراد به جای اینکه بگویند » اضطراب « داریم از واژه ی » هیجان « استفاده کنند، سخنرانی همراه با آرامش بیشتری برگزار خواهد شد.

 

صحت و صداقت

خودتان باشید. قلمبه سلمبه حرف نزنید و راحت باشید. برای سخنرانی کردن باید زیاد تمرین کنید. تا آنجا که می شود خود را آماده کنید، اما چیزی را حفظ نکنید. اگر مطالب و محتوای سخنرانی را حفظ کنید، فراموش کردن بخشی از متن سخنرانی، شما را به اشتباه و تپق زدن می اندازد و روند سخنرانی تان  به هم می خورد.

برای اینکه ویژگی سخنرانان بزرگ را پیدا کنید، تنها فائق شدن بر اضطراب کافی نیست. باید بر موضوع سخنرانی تسلط کامل داشته باشید

 

۲. شور و اشتیاق

سخنرانان بزرگ برای برقراری ارتباط با مخاطب، در مورد موضوع سخنرانی شور و شوق زیادی دارند. بدون اشتیاق و علاقه، سخنرانی بی روح و بی معنی می شود.ا گر می خواهید مخاطب تان تحت تأثیر قرار بگیرد، باید در احساسات خود خلوص و شور واقعی نشان بدهید.

برای نشان دادن خلوص در احساسات و شور و شوق لازم نیست صدایتان را بیهوده بالا ببرید یا دست هایتان را در هوا بالا و پایین کنید. نیازی به حرکات اغراق شده نیست.

فقط کافی است بر احساسات خود مسلط باشید و بر ارتباط برقرار کردن با مخاطب تمرکز کنید. مطالعه ی اخیر مؤسسه ی گالوپ در مورد فقدان و کمبود شور و شوق در محیط های کاری ایالات متحده آمریکا، نشان میدهد که:

۵۵ درصد جمعیت نیروی کار با محیط کاری خود آمیختگی و مشارکت لازم را ندارند؛

۱۶ درصد جمعیت نیروی کار به شدت با محیط کار خود غریبه هستند.

اگر با محیط کاری خود به اندازه ی کافی در ارتباط و هماهنگی نباشید، حتی شور و شوق داشتن در مورد موضوع سخنرانی هم راهی به پیش نمی برد و سخنرانی موفقی نخواهید داشت. گاهی اوقات موضوعی، شما را چندان به هیجان نمی آورد اما برای اینکه نشان بدهید

نسبت به موضوع شور و شوق دارید باید موضوع را به خوبی کندوکاو کنید و علاقه مندی های خود را از آن استخراج کنید.

 

۳. خودتان باشید

لازم نیست روی صحنه ی سخنرانی به کس دیگری تبدیل بشوید. خودتان باشید. تنها کاری که باید بکنید همین است؛ خودِ خودتان باشید. اگر سعی کنید از خود واقعی تان فاصله بگیرید، هرچقدر هم برای سخنرانی آماده باشید یا به حرف هایتان اعتقاد داشته باشید مهم نیست. مخاطب باز هم حر فهایتان را غیرصمیمانه می بیند و احساس می کند که بلانسبت کمی شیشه خرده دارید.

اگر نامزدهای انتخابات سیاسی صادق به نظر نرسند، احتمال پیروزی و موفقیت شان کاهش می یابد. در زمینه ی کسب وکار هم همین مسئله وجود دارد. وقتی راهبردهای بازاریابی اجتماعی شرکت شما خالصانه و صادقانه نباشد، افزایش فروشی در کار نخواهد بود. سخنرانی هم مانند همه ی کارهای دیگر نیاز به صداقت و خلوص دارد. از قدیم گفته اند آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

صحت و صداقت خیلی مهم است. در سال های اخیر حدودا از سال ۲۰۰۹ میلادی به بعد اشاره به واژه ی صحت و درستی در سرمقالات و مقالات روزنامه های مختلف به طرز شگفت انگیزی بالا رفته است. روش های گوناگونی برای بالابردن اعتبارِ سخنرانیِ شما وجود دارد و تعدادی از بهترین های آنها در ادامه معرفی شده اند:

 

تمرین کنید اما حفظ نکنید

برای اینکه در سخنرانی، خودتان باشید نباید چیزی را حفظ کنید. تا آنجا که می توانید تمرین کنید و درخلال تمرین هر بار، تلاش کنید تا جملات و واژه های جدید به کار ببرید. با این کار در هنگام سخنرانی واقعی تغییر جملات راحت تر میشود به ویژه وقتی اوضاع مطابق برنامه پیش نمی رود. حفظ کردن متن سخنرانی بین شما و مخاطب فاصله می اندازد و مانع از برقراری یک ارتباط دوطرفه می شود.

 

حالت طبیعی صدایتان را حفظ کنید

صدای خود را در هنگام سخنرانی عوض نکنید. صدای قلابی یا تلاش زیاد برای قشنگ حرف زدن، ارتباط شما با مخاطب را مختل می کند. لازم نیست مانند مجری های صبحگاهی رادیو حرف بزنید. عصا قورت داده هم نباشید. با آهنگ معمولی و شیوه ی صحبت کردن روزانه و عادی خود حرف بزنید. اگر در میان صحبت کردن کمی به مکث نیاز دارید، خب مکث کنید. نگران نباشید، شما که ربات نیستید.

۴. به تُن صدایتان دقت کنید

اگر می خواهید، سخنرانی جذاب باشید از لحن شسته رفته و رسمی که نشان می دهد زیادی تمرین کرده اید، پرهیز کنید. اما نه به این معنی که نسبت به سرعت و انعکاس کلام و صدای خود بی تفاوت باشید. آهنگ صدای نامناسب میتواند پیام رسانی سخنرانی شما را مخدوش کند. روی نوسان و تُن صدای خود کار کنید. صدا یتان را ضبط و به آن گوش کنید. با این کار اشکالات صحبت کردن و آهنگ صدایتان را کشف می کنید. وقتی با لحن و صدای طبیعی خود حرف می زنید، تأثیرگذارتر خواهید بود.

 

۵. مختصر و مفید سخنرانی کنید

اگر فرضا ۳۰ دقیقه زمان برای سخنرانی دارید، از تمام آن برای انتقال مسلسل وار نظرات و اطلاعات خود استفاده نکنید. وقتی را به پرسش و پاسخ با مخاطبان اختصاص بدهید یا اجازه بدهید، حضار زودتر از حضورتان مرخص بشوند.

هدف اصلی سخنرانی، انتقال پیام موردنظر شما به مخاطبان است. گاهی واقعا لازم نیست تمام زمان خود را به حرف زدن بگذرانید. سعی کنید از زمان استفاده ی بهینه داشته باشید. مختصر و مفید حرف بزنید، پیام تان را منتقل کنید و در زمان باقی مانده بازخورد مخاطب را بسنجید.اجازه بدهید وقت باقی مانده به پرسش و پاسخ بگذرد.

دیوید کرنیش" David Cornish "  و دایان داکت " " Dianne Duketteدر سال ۲۰۰۹ میلادی پژوهشی  انجام دادند. این پژوهش نشان می دهد که به طور متوسط، توجه بزرگسالان تنها حدود ۲۰ دقیقه معطوف به چیزی می شود و پاسخ  دهی کوتاه مدت آنها به محرک ها در حدود چند ثانیه است. یعنی وقتی در مقابل جمعیتی ایستاده و سخنرانی می کنید، حدود ۸ ثانیه برای جلب توجه مخاطب وقت دارید. به عبارت دیگر اگر سخنرانی شما بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد، باید وقف های بدهید و سخنرانی خود را به بخش های حداکثر ۲۰ دقیقه ای تقسیم کنید.

 

۶. با مخاطب ارتباط برقرار کنید

سخنرانی نیز دقیقا مانند مکالمه و گفت وگوست. یعنی باید پیام مورد نظر خود را به دیگری انتقال بدهید. پس مهم نیست مخاطب شما ۱ نفر است یا ۱۰۰۰ نفر.

مشکل اینجاست که میخواهیم اطلاعات زیاد را در مدت زمانی کوتاه ارائه بدهیم. طبیعی است که به عنوان سخنران صحبت کردن در میان شلوغی و جمعیت و اثبات صحت حر فها کار سختی است.

وقتی سخنرانی می کنید، همیشه عده ای از افراد مشغول کار با تلفن همراه، تبلت و… هستند. تعدادی هم یادداشت برداری می کنند و گوششان با شماست. به هرحال واکنش ها و رفتارهای متفاوتی در میان حضار دیده می شود و این هنر شما به عنوان سخنران است که توجه همه را به خود جلب کنید.

شما نمی توانید به مخاطب بگویید: آقا یا خانم محترم تلفن تان را خاموش کنید، اما می توانید فضایی ایجاد کنید که مخاطب را مجذوب و هیجان زده کند.

بهترین روشها برای برقراری ارتباط با مخاطب:

• داستان گویی؛
• توجه به مخاطب هدف؛
• تشخیص انرژی و جَو محیط سخنرانی؛
• راجع به کارها و رفتارهای خود با طنز و شوخی حرف زدن؛
• توجه به زبان بدن.

 

۷. تصویرسازی در حین داستان گویی

یکی از بهترین روش ها برای مشارکت بیشتر مخاطب در بحث، داستانگویی است. داستان گویی ویژگی سخنرانان بزرگ است. اهمیت داستان گویی به حدی است که آن را در قسمتی جدا از ارتباط با مخاطب قرار داده ایم:

داستان گویی ابزاری مهم و قدرتمند برای سخنرانان بزرگ است. داستان گویی موجب خلق بستر و فضایی برای ارتباط با مخاطب میشود. با خلق این بستر، شنیدن و گوش دادن را برای مخاطب ساده تر میکنید. وقتی به شکل داستانی چیزی را روایت می کنید، مخاطب حس نمی کند صرفا با حجمی از اطلاعات روبه روست و صحبتهایتان را بهتر در ذهن نگه میدارد.

سخنرانان بزرگ طوری حرف میزنند که اصلا احساس نمی کنید در جلسه ی سخنرانی هستید. شیوه ی سخنرانیآنها به گونه ای است که انگار فردی با تجربه های جالب برای شما داستان می گوید.

شما می توانید داستان هایی از تجربه های گذشته ی خود تعریف کنید یا از داستان های قدیمی و حکایت های مرتبط با موضوع سخنران یتان کمک بگیرید. مارتین لوتر کینگ استاد بسترسازی های جذاب در حین سخنرانی بود. به نمونه های موفق داستان گویی در ضمن سخنرانی دقت کنید سخنرانی های TED هم ایده ها و رو شهای خوبی در اختیارتان می گذارد. این سخنرانی ها معمولا به شکل روایت گونه از تجربه های افراد ارائه می شوند و تماشا کردن آنها خالی از لطف نیست.

داستا نها یکی از بهترین ابزارهای ارتباطی برای انتقال و برای بازگویی ساده و دلپذیر هستند. داستان ها در ذهن و قلب افراد ماندگار می شوند. وقتی متن سخنرانی خود را حاضر می کنید، به بسترسازی برای مخاطب فکر کنید. ببینید چگونه می توان مخاطب را در بحث شرکت داد و او را با خود همراه کرد.

 

۸. تکرار و بازگویی

تکرار باعث می شود مخاطب صد در صد، نکات اصلی سخنرانی شما را دریابد. وقتی نکات مهم و اصلی صحبت خود را بازگو و تکرار می کنید، پذیرش آن از سوی مخاطب بهتر صورت می گیرد و به شفاف سازی مخاطب کمک می شود. برای بازگویی و تکرار مطلب باید نکات اصلی و مهم برای جلب توجه مخاطب را تعیین کنید. نکات اصلی و مهم را در طول سخنرانی مدام تکرار کنید. به ی کبار و دوبار بسنده نکنید، بار سوم را محض احتیاط برای کسانی که هنوز کاملا متوجه مطلب نشده اند، تکرار کنید.

 

۹. تمرین و تمرین و تمرین

شاید شما هم شنیده باشید، بعضی از افراد برای اینکه سخنرانی طبیعی و ساده ای داشته باشند، اصلا تمرین نمی کنند. آنها معتقدند اگر تمرین کنند روی صحنه و در مقابل حضار خود واقعی شان نخواهند بود. این تفکر اشتباه است. هرچه بیشتر تمرین کنید، آماده تر خواهید بود و اتفاقا در مقابل جمع معمولی تر و راحت تر به نظر خواهید رسید.

البته تمرین کردن هم اصول و قواعد خود را دارد. همیشه در تمرین ها، فضای سخنرانی اصلی را برای خود بازسازی کنید و سعی کنید در مقابل تعدادی از افراد این کار را انجام بدهید. مثلا بازگویی متن سخنرانی توی دلتان در گوش های از اتوبوس یا مترو و بدون فضاسازی واقعی چندان به کار نمی آید. این طور تمرین کردن نه تنها مفید نیست بلکه شاید به ضررتان هم باشد. تمرین کردن اعتماد به نفستان را بالا می برد و باعث می شود صحت کلام شما بیشتر مورد تأیید قرار بگیرد و فرصتی برای ارتباط برقرار کردن با مخاطب در اختیارتان قرار می گیرد. یعنی رسیدن به هدف اصلی سخنرانی.

 

نتیجه گیری

اگر جان کلام را بخواهید، باید گفت بهترین راه برگزاری سخنرانی تأثیرگذار و الهام بخش، داشتن پیامی است که خودتان شخصا باور دارید مخاطب با آن ارتباط برقرار می کند. ارتباط میان شما و مخاطب یعنی گوش دادن او به سخنان شما و الهام گرفتن برای تبدیل شدن به سخنرانی بزرگ و ماهر، تمرین و تجربه ی بسیاری لازم است. به کمک این ۹ ویژگی سخنرانان بزرگ شما هم می توانید سخنرانِ تأثیرگذار و الهام بخشی باشید.